Η Ιστορία της Γκρέτα Γκάρμπο: Μια Λαμπρή Καριέρα και Μια Μυστηριώδης Ζωή

Η Γκρέτα Γκάρμπο, το πραγματικό όνομα της οποίας ήταν Γκρέτα Λοβίσα Γκούσταφσον, γεννήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1905 και απεβίωσε στις 15 Απριλίου 1990. Υπήρξε μια αναγνωρίσιμη Σουηδέζα ηθοποιός, που άφησε τη σφραγίδα της στον κινηματογράφο κατά τη διάρκεια της εποχής του βωβού κινηματογράφου και στην αρχή της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ. Η Γκάρμπο θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες αλλά και πιο μυστηριώδεις προσωπικότητες της Metro-Goldwyn-Mayer, έχοντας πρωταγωνιστήσει σε 31 ταινίες, με το “Άννα Κρίστι” (1930) ως την πρώτη της ομιλούσα ταινία.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας της, προτάθηκε τέσσερις φορές για το βραβείο Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου, αλλά δεν το κατέκτησε ποτέ. Ωστόσο, το 1955, της απονεμήθηκε ένα Τιμητικό Όσκαρ για τις αναγνωρίσιμες ερμηνείες της, αν και δεν παραβρέθηκε προσωπικά για να το παραλάβει. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την κατατάσσει πέμπτη στη λίστα με τις 25 μεγαλύτερες σταρ όλων των εποχών, υποδεικνύοντας τη διαχρονική της επιρροή και αναγνωρισιμότητα.

Τα Πρώτα Χρόνια της Γκρέτα

Η Γκάρμπο υπήρξε σπάνια διευθυντική μορφή της τέχνης. Σε νεαρή ηλικία, συγκεκριμένα στα 14 της χρόνια, αντιμετώπισε την απώλεια του πατέρα της λόγω της ισπανικής γρίπης, γεγονός που την ανάγκασε να εγκαταλείψει το σχολείο και να αναζητήσει εργασία για να στηρίξει την οικογένειά της. Η πρώτη της εργασία ήταν σε ένα κουρείο, όπου ετοίμαζε τον αφρό για το ξύρισμα. Στην αυτοβιογραφία της «Η Γκάρμπο για την Γκάρμπο», τονίζει τη στενή σχέση που είχε με τη μητέρα της, ξεκαθαρίζοντας ότι οι φήμες σχετικά με την αντίθετη εικόνα ήταν αβάσιμες.

Αργότερα εργάστηκε ως μοντέλο σε διαφημιστικά του πολυκαταστήματος PUB στη Στοκχόλμη. Η είσοδός της στον κινηματογράφο ξεκίνησε με δύο διαφημιστικές ταινίες, και σύντομα ανακαλύφθηκε από τον σκηνοθέτη Έρικ Άρθουρ Πέτσλερ, ο οποίος της έδωσε έναν ρόλο στην ταινία «Peter the Tramp» (Πίτερ ο αλήτης) το 1922. Από το 1922 έως το 1924, φοίτησε στο Βασιλικό Δραματικό Θέατρο της Στοκχόλμης υπό την καθοδήγηση του σκηνοθέτη Μορίτζ Στίλερ. Εκεί, έλαβε το καλλιτεχνικό όνομα Γκρέτα Γκάρμπο και απέσπασε μεγάλο ρόλο στην ταινία «Gösta Berlings saga», το 1924, μια προσαρμογή του βραβευμένου μυθιστορήματος της Σέλμα Λάγκερλεφ.

Η Ανάδειξή της στο Χόλιγουντ

Η Γκάρμπο πρωταγωνίστησε στη βωβή ταινία «Γκέστα Μπερλίν» (1924) και ακολούθησαν πολλές αναγνωρίσιμες ταινίες, όπως «Ο δρόμος της θλίψης» το 1925. Ο Λούις Μπ. Μάγερ, βασικός άρχων της MGM, εντυπωσιάστηκε από τις ερμηνείες της και την προσκάλεσε να μεταβεί στο Χόλιγουντ. Από εκείνη τη στιγμή, η καριέρα της εκτοξεύθηκε, παρόλο που, όταν έφτασε στο Χόλιγουντ το 1925, δεν ήξερε αγγλικά. Ο Έρβιν Θάλμπεργκ της προσέφερε μαθήματα αγγλικών και την προώθησε στις ταινίες.

Παρά τις επιτυχίες της, η προσωπική της ζωή είχε προκλήσεις. Η φιλία της με τον Στίλερ έφτασε σε τέρμα όταν η καριέρα της εκτοξεύθηκε, και ο Στίλερ απέχει από τη βιομηχανία. Σημαντικά πρόσωπα της εποχής όπως ο Άιναρ Χάνσον και η αδελφή της Άλβα επηρεάζουν δυναμικά την ψυχολογική της κατάσταση, με την απώλεια να επιβαρύνει τη ζωή της στο Χόλιγουντ.

Η Ζωή και οι Επιτυχίες της στο Χόλιγουντ

Τα χρόνια του βωβού κινηματογράφου στο Χόλιγουντ φέρνουν πολλές επιτυχίες για την Γκάρμπο με χαρακτηριστικές ταινίες όπως «Η σάρκα και ο Διάβολος» (1927) και «Αγάπη» (1927). Ο θεατής συνδύασε το όνομά της με εκείνο του Τζον Γκίλμπερτ σε μια πολυδιαφημισμένη ρομαντική ιστορία, η οποία αναδείκνυε την προσωπική της ζωή τραβώντας την προσοχή των μέσων.

Η μετάβαση στις ομιλούσες ταινίες υπήρξε δύσκολη. Η ταινία «Άννα Κρίστι» (1930), όπου ακούγεται για πρώτη φορά η φωνή της, αποτέλεσε μια σημαντική επιτυχία. Αυτή η ταινία τη βοήθησε να εδραιώσει τη φήμη της στο Χόλιγουντ, κέρδισε αναγνώριση και απέδειξε την ικανότητά της να προσαρμόζεται στις αλλαγές της εποχής. Στη συνέχεια, συμμετείχε σε πολλές άλλες ταινίες αναγνωρισμένου κύρους.

Η Εξέλιξη και οι Τελευταίοι Ρόλοι

Η Γκάρμπο προτάθηκε για Όσκαρ για τους ρόλους της στις ταινίες «Άννα Κρίστι», «Η κυρία με τις καμέλιες» και «Νινότσκα» (1939). Ο τελευταίος της ρόλος στην ταινία «Διπρόσωπη γυναίκα» (1941) ήταν μία επένδυση στην προσωπική της εικόνα, αλλά δυστυχώς, δεν είχε την απήχηση που αναμενόταν.

Η αποτυχία αυτής της ταινίας έχει αποδοθεί, σε μεγάλο βαθμό, στην επιλεκτικότητα της Γκάρμπο αναφορικά με τους ρόλους της, καθώς είχε αρχίσει να νιώθει αποξενωμένη από τη μεταπολεμική κοινωνία. Το 1941, η Γκάρμπο αποφάσισε να αποσυρθεί οριστικά από το Χόλιγουντ, αφήνοντας πίσω της μια λαμπρή κληρονομιά που αναγνωρίζεται μέχρι σήμερα.

Η Απομόνωσή της και οι Τελευταίες Χρόνια

Αφού αποσύρθηκε, η Γκάρμπο επέλεξε μια απομονωμένη ζωή στη Νέα Υόρκη, αρνούμενη να δημοσιοποιήσει τη ζωή της και να συμμετάσχει σε παραστάσεις. Κληρονόμησε ένα τεράστιο πλούτο, αλλά προτίμησε να ζει ήσυχα, αποφεύγοντας τη δημοσιότητα.

Πέθανε στις 15 Απριλίου 1990, σε ηλικία 84 ετών. Οι αιτίες του θανάτου της σχετίζονται με πνευμονία και νεφρική ανεπάρκεια. Λίγες ημέρες αργότερα, οι στάχτες της ενταφιάστηκαν στο νεκροταφείο Skogskykogárden, στην πατρίδα της, τη Στοκχόλμη.

Η Κληρονομιά της Γκρέτα Γκάρμπο

Για την αφοσίωση της στον κινηματογράφο, η Γκάρμπο διαθέτει ένα αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλιγουντ από το 1960, αναγνωρίζοντας τη σημαντική της συνεισφορά στην Έβδομη Τέχνη. Παράλληλα, η κληρονομιά της συνεχίζει να εμπνέει έτσι ώστε καλλιτέχνες και φεστιβάλ να αναγνωρίζουν το μεγάλο αποτύπωμα που άφησε πίσω της. Δημιουργήματα και εκδηλώσεις συνεχίζουν να τη τιμούν, επιβεβαιώνοντας τη θέση της στην ιστορία της τέχνης και του πολιτισμού.