Ένας κόσμος.

Ένας κόσμος.

Τα όνειρά μας, η ζωή μας, η ύπαρξή μας και όλη μας η υπόσταση, ίσως να ρχονται σ αντιθέσεις αμείλλικτες και επίπονες, σε σχέση με τα θέλω εκείνα , που δε λένε να μην αποζητούν τη δικαίωσή τους.

Τα θέλω μας, εντολοδόχοι ακόμη κι εκείνου του ψυχισμού μας, που θέλουν να δρα και να πράττει μ εσωτερικούς μονολόγους , όπου η σύνθεση των συναισθημάτων , με τα αισθήματα, ακόμη και τα φυλακισμένα, αντιδρούν και θέλουν να πετύχουν τα δικά τους ρεκόρ.

Είναι εκείνοι οι κόσμοι πο δρουν κι επιδρούν μέσα μας, δείχνοντάς μας , τα γεφυρώματα , χάους και των τούνελ, όπου επιδιώκονται με πόνο και πάθος, εκείνες οι διαδικασίες, ώστε οι διαδρομές τους , να ανακηρύσσουν το αίσιο τέλος μιας πορείας.

Υπάρχουν αποδεκτοί κι εκείνοι οι μαραθώνιο της ψυχής, όπου οι εσωτερικοί διάλογοι , δεν έχουν σταματημό και τα εσώψυχά μας , κινδυνεύουν να πάθουν υπερκόπωση, απ την υπέρ ανάλυση και την υπεροχή τους.

Καθώς διαπερνά η κάθε έννοια τα δικά της νοητικά επίπεδα , μας βρίσκει πολλές φορές , σύμφωνους και απολύτως βέβαιους , ώστε να κατακτήσουμε εκείνους τις λεωφόρους , όχι απλά της δόξας, αλλά εκείνης της αίσθησης, που οδηγεί, χειραγωγεί και ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται , καθώς ο κόσμος της , με εκείνα τα ροζ τριαντάφυλλα , με τα αγκάθια τους μαζί , κάνουν έντονη την παρουσία τους.

Μια περιουσίας παρουσίας, που ίσως και να μην είμαστε σίγουροι , πως η ενίοτέ της απουσία , φανεί δαχτυλοδειχτούμενη, από κάθε τροπή. ροπή και συμπεριφορ.

Έτσι ώστε να επιτευχθούν σχέδια όχι απλά άμεσης ανάγκης ,αλλά εκείνης της αποκλειστικής χειραγώγησης , χειρονακτικής εργασίας, των ονείρων,

Όπου σ αυτόν τον κόσμο, που δε θα υπάρχει η πλήρης ξεκούραση και ανάπαυσή τους, απ τη διεκδίκηση και την κυρίως απασχόλησή τους .

Χαρακτηρίζοντάς τα με αντίδραση, επίδραση και φυσικά δράση , των στοιχείων της μακροημέρευσης των δαπανών ενέργειας , κατακτήσεως στόχων και επιδρομών κατά αυτών.

Αννα Ζανιδακη.