Θεοδώρα Γεωργακοπούλου: «Λαμπρά Παράσιτα» – Ένα έργο για ανθρώπους που «παλεύουν μεταξύ πολιτισμού και χάους»

Τον Ιούνιο του 2024, ήρθε στα χέρια μας το έργο “Radiant Vermin”, το οποίο προτάθηκε από τον αγαπημένο μας σκηνοθέτη Θανάση Ραφτόπουλο. Από την πρώτη ανάγνωση, συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό το κείμενο μας άγγιξε και μας επηρέασε βαθιά. Οι συναισθηματικές εναλλαγές, που τέντωναν την ψυχολογία μας, μας έκαναν να γελάσουμε αλλά και να ανατριχιάσουμε. Η πλοκή μας ξάφνιασε, καθώς παρακολουθήσαμε τις απρόβλεπτες εξελίξεις και τις αποφάσεις των χαρακτήρων. Όταν τελείωσε η ανάγνωση, νιώσαμε μια περίεργη αμηχανία και έναν έντονο προβληματισμό. Πέρασαν από το μυαλό μας σκέψεις που μας έκαναν να νιώθουμε ντροπή καθώς συγκρούονταν με τις βασικές κοινωνικές επιταγές και την ανθρώπινη συνείδηση.

Σε αυτό το έργο, οι κεντρικοί χαρακτήρες είναι άνθρωποι όπως εμείς, με τις δικές τους δουλειές, συνήθειες και αγώνα για επιβίωση. Δημιουργείται η δυνατότητα για ένα καλύτερο αύριο, με την υπόσχεση μιας πιο ασφαλούς στέγης και ενός πιο ήρεμου γειτονιάς. Ποιος θα μπορούσε να αρνηθεί μια τέτοια ευκαιρία;

Ωστόσο, αυτό που δεν είχαν υπολογίσει οι ήρωες του έργου είναι ότι στην πραγματικότητα, στο ίδιο αυτό κόσμο ζουν και άνθρωποι που έχουν στερηθεί το δικαίωμα στη στέγαση. Όλοι αυτοί που προσπαθούν να βρουν ακόμη και τα πιο στοιχειώδη, όπως μια στέγη πάνω από το κεφάλι τους, φαγητό και ένα μέρος να κοιμηθούν. Εκεί ξεκινά η ανατροπή. Πιστεύουμε ότι το θέμα του έργου είναι η «αναγέννηση μιας περιοχής», δηλαδή η αναβάθμιση και ο εκσυγχρονισμός της – το λεγόμενο «gentrification». Ομως, όπως αποδεικνύεται, η εξίσωση αποκτά πολλούς αγνώστους, καθώς η αναβάθμιση αυτή μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις.

Είναι όντως ευχάριστο να έχεις μια καλύτερη στέγη και ασφαλή γειτονιά, αλλά το τίμημα συχνά είναι πιο βαρύ από όσο φανταζόμαστε. Οι ήρωες του έργου βρίσκονται σε κατάσταση ακραίας απόγνωσης και αποφάσεων. Οι επιλογές τους αποκτούν σταδιακά μια μονοδιάστατη έκφραση, με αποτέλεσμα να χάσουν τη δυνατότητα διάκρισης μεταξύ ανάγκης και απώλειας της ανθρωπιάς τους.

Θυμάμαι μια συζήτηση που είχα με μια άστεγη γυναίκα, η οποία, παρά τις δυσκολίες, κατάφερε με σθένος να ξαναβρεί τη θέση της στην κοινωνία και βοήθησε και άλλους να κάνουν το ίδιο. Είχε διηγηθεί μια συγκλονιστική ιστορία, όπου είχε ακούσει μια κοπέλα να χλευάζει έναν άστεγο πωλητή. Αυτή, σε μία κίνηση αυτογνωσίας, της είπε: «Μην μιλάς έτσι κορίτσι μου. Αύριο μπορεί να βρεθείς στα ίδια χάλια». Η κουβέντα αυτή με έκανε να αντιληφθώ, έστω για μια στιγμή, ότι η καλή μας τύχη μπορεί να είναι ένα τυχαίο βήμα μακριά μας.

Το έργο «Λαμπρά Παράσιτα» είναι μια μαύρη κωμωδία που σας κρατά σε αγωνία και σας κάνει να συνδεθείτε με τους χαρακτήρες με έναν ενδιαφέροντα τρόπο. Δεν θα αποκαλύψω τις λεπτομέρειες της πλοκής για να μην σας στερήσω την έκπληξη που προσφέρει το έργο. Ωστόσο, ένα τρίτο πρόσωπο με στοιχεία υπερφυσικά εισάγεται στην ιστορία, προσφέροντας έναν άλλον τρόπο θέασης των γεγονότων. Είναι ένα αίνιγμα που αναδεικνύει τις ανώτερες δυνάμεις, ανθρώπινες και υπερβατικές, που επιδρούν στη ζωή των χαρακτήρων. Σας προτρέπω να παρακολουθήσετε την παράσταση, να ακούσετε τις ιστορίες των αφηγητών και, στο τέλος, να αναρωτηθείτε αν μπήκατε στον πειρασμό να σκεφτείτε διαφορετικά.

***

Η Θεοδώρα Γεωργακοπούλου συμμετέχει στην παράσταση μαζί με την Ζηνοβία Ανανιάδου-Κόκκοτα και τον Ιωάννη Μυστακίδη.
Τα «Λαμπρά Παράσιτα» θα παρουσιαστούν στο ΠΛΥΦΑ από τις 28 Απριλίου (Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00).

Φωτογραφίες: Νίκος Καρούζος, Τατιάνα Νικολαΐδου