Κρατική Ορχήστρα Αθηνών: Ο Βασίλης Χριστόπουλος στις «Εικόνες από μία έκθεση» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Στο πλαίσιο μιας συναρπαστικής μουσικής εκδήλωσης, η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών έχει προγραμματίσει δύο κοντσέρτα που αναμένεται να ενθουσιάσουν το κοινό. Το πρώτο κοντσέρτο διακρίνεται από μοναδικές ιδιαιτερότητες στη δομή και την ενορχήστρωσή του. Η ερμηνεία του έργου περιλαμβάνει ως σολιστικό όργανο την τρομπέτα, η οποία συνοδεύει το πιάνο, ενώ η ορχήστρα απαρτίζεται αποκλειστικά από έγχορδα. Εντυπωσιακό είναι ότι το δεύτερο κοντσέρτο, αρκετά πιο παραδοσιακό στη φόρμα του, αγαπήθηκε ιδιαιτέρως για το μαγικό του αργό μέρος. Τα έργα του φέρουν την μοναδική ταυτότητα του Ντμίτρι Σοστακόβιτς, που συνδυάζει ζωντάνια, χιούμορ και έντονες εναλλαγές διαθέσεων. Στις ερμηνείες θα συμμετάσχει ο διακεκριμένος Ρώσος πιανίστας Πάβελ Κολέσνικοφ, ο οποίος έχει αποκτήσει φήμη για το προσωπικό του στυλ, πλαισιωμένος από τον Γιάννη Καραμπέτσο στην τρομπέτα.

Στο δεύτερο μέρος της συναυλίας θα παρουσιαστούν οι πιανιστικές Εικόνες από μία έκθεση του Μόντεστ Μούσοργκσκυ, σε ενορχήστρωση του Μωρίς Ραβέλ. Το έργο αυτό, αρχικά γραμμένο για σόλο πιάνο, αποτυπώνει διαφορετικούς πίνακες από την έκθεση ενός φίλου του συνθέτη, αξιοποιώντας μια ευρεία παλέτα ηχοχρωμάτων και υφών. Η ενορχήστρωση του Μωρίς Ραβέλ υπογραμμίζει την πλούσια δυναμική της ορχήστρας, αποδίδοντας τα μοναδικά χρώματα της πρωτότυπης σύνθεσης με εξαιρετική δεξιοτεχνία.

Το πρόγραμμα με μία ματιά

• ΝΤΜΙΤΡΙ ΣΟΣΤΑΚΟΒΙΤΣ (1906-1975)
  Κοντσέρτο για πιάνο, τρομπέτα και ορχήστρα αρ. 1 σε ντο ελάσσονα, έργο 35
  Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα αρ. 2 σε φα μείζονα, έργο 102
• ΜΟΝΤΕΣΤ ΜΟΥΣΟΡΓΚΣΚΥ (1839-1881)
  Εικόνες από μια έκθεση

ΣΟΛΙΣΤ:
Πάβελ Κολέσνικοφ | πιάνο
Γιάννης Καραμπέτσος | τρομπέτα

ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Βασίλης Χριστόπουλος

Ιστορικά Στοιχεία

• ΝΤΜΙΤΡΙ ΣΟΣΤΑΚΟΒΙΤΣ (1906 – 1975)
  Κοντσέρτο για πιάνο, τρομπέτα και ορχήστρα εγχόρδων αρ.1 σε ντο ελάσσονα, έργο 35
  Allegretto
  Moderato
  Lento
  Allegro con brio

Κατά τη διάρκεια της νεότητάς του, ο Σοστακόβιτς δεν ήταν απλώς ένας υποσχόμενος συνθέτης, αλλά και ένας βιρτουόζος πιανίστας με λαμπρό μέλλον. Είχε ένα ακριβές παίξιμο, χωρίς επιρρέπεια σε υπερβολές ή δραματικές διαφοροποιήσεις, στοιχεία που χαρακτηρίζουν και τη σύλληψη του Πρώτου Κοντσέρτου, το οποίο γράφτηκε το 1933. Η πρεμιέρα του πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς με τον συνθέτη να ερμηνεύει τον σολιστικό ρόλο και τη Φιλαρμονική του Λένινγκραντ υπό τη διεύθυνση του Φριτς Στίντρυ. Ο ρόλος της τρομπέτας, αν και σολιστικός, έρχεται σε αρμονία με το πιάνο, το οποίο κυριαρχεί καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου. Μέσα από αυτό το κοντσέρτο, ο νέος Σοστακόβιτς επιχείρησε να εξερευνήσει νέες τάσεις του μοντερνισμού και του νεοκλασικισμού.

• ΝΤΜΙΤΡΙ ΣΟΣΤΑΚΟΒΙΤΣ (1906 – 1975)
  Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα αρ.2 σε φα μείζονα, έργο 102
  Allegro
  Andante
  Allegro

Το Δεύτερο Κοντσέρτο, που συνθέθηκε το 1957 ως δώρο για τα 19α γενέθλια του γιού του Μαξίμ, ξεχωρίζει για τη νεανική του φρεσκάδα και την αισιοδοξία του. Η πρεμιέρα του πραγματοποιήθηκε με την Κρατική Συμφωνική Ορχήστρα της Σοβιετικής Ένωσης και την εκτέλεση του Μαξίμ καθόρισε την αρχή της καριέρας του. Σε αντίθεση με το Πρώτο Κοντσέρτο, το Δεύτερο χαρακτηρίζεται από μια απλή δομή, που αντανακλά τη χαρά και τη φυσική ροή της μουσικής.

• ΜΟΝΤΕΣΤ ΜΟΥΣΟΡΓΚΣΚΥ (1839 – 1881)
  «Εικόνες από μία έκθεση» (ενορχήστρωση: Μωρίς Ραβέλ)
  Περίπατος (Promenade)
  Ο νάνος (Gnomus)
  Περίπατος
  Ο παλιός πύργος (Vecchio castello)
  Περίπατος
  Κεραμεικός (Tuileries)
  Βοϊδάμαξα (Bydlo)
  Περίπατος
  Μπαλέτο των κλωσσόπουλων στο τσόφλι τους (Ballet des poussins dans leurs coques)
  Σαμουήλ Γκόλντενμπεργκ και Σμουίλε (Samuel Goldenberg et Schmuyle)
  Η αγορά της Λιμόζ (Le marche de Limoges)
  Κατακόμβες (Catacombes)
  Sepulcrum romanum (Ρωμαϊκός τάφος)
  Cum mortuis in lingua mortua (Με τους νεκρούς σε νεκρή γλώσσα)
  Η καλύβα με τα κοτοπόδαρα, της Μπάμπα Γιάγκα (Cabane sur des pattes de poule)
  Η μεγάλη πύλη του Κιέβου (La grande porte de Kiev)

Ο Ρώσος ζωγράφος και αρχιτέκτονας Βίκτωρ Χάρτμαν, φίλος του Μούσοργκσκυ, απεβίωσε αιφνίδια, γεγονός που οδήγησε τον συνθέτη να δημιουργήσει το έργο Εικόνες από μία έκθεση το 1874. Παρά τις πολλές ενορχηστρώσεις που έχουν επιχειρηθεί, η ενορχήστρωση του Ραβέλ παραμένει η πιο εμβληματική και δημοφιλής στις συναυλίες. Το έργο ξεκινά με τον «περίπατο», που επαναλαμβάνεται καθ’ όλη τη διάρκεια, συμβολίζοντας την πορεία του θεατή μέσω των εικαστικών έργων του Χάρτμαν.

Κείμενα «για την Ιστορία»: Τίτος Γουβέλης