Ο Don Airey των Deep Purple έπαιξε μπάσο στο “Painkiller”

Η δισκογραφία έχει συχνά παραδείγματα διάσημων καλλιτεχνών που, κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, έχουν αναγκαστεί να ζητήσουν τη βοήθεια εξωτερικών συνεργατών, συχνά με αμοιβή. Αυτή η πρακτική δεν είναι καινούργια και έχει παρατηρηθεί σε πολλές περιπτώσεις, αποκαλύπτοντας τις ιδιαίτερες δυναμικές που επικρατούν στο χώρο της μουσικής.

Μια αξιόλογη αναπαράσταση αυτής της κατάστασης προσφέρει το μουσικό ντοκιμαντέρ του 2016 “Hired Gun”, το οποίο εξετάζει τον ρόλο των μουσικών που εργάζονται πίσω από τις σκηνές. Στο ντοκιμαντέρ συμμετέχουν κορυφαίοι καλλιτέχνες όπως ο Rudy Sarzo, ο Kenny Aronoff και ο Steve Lukather, οι οποίοι μοιράζονται τις εμπειρίες τους σχετικά με την ενορχήστρωση και τις ηχογραφήσεις σε σημαντικά άλμπουμ.

Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις είναι αυτή του Don Airey, ενός θρυλικού κιμπορντίστα που έχει συνεργαστεί με πλήθος καλλιτεχνών. Από το 2002 είναι μόνιμο μέλος των Deep Purple, γεγονός που μαρτυρά την εμπειρία και την ικανότητά του. Ωστόσο, η συνεισφορά του στο διάσημο άλμπουμ “Painkiller” των Judas Priest είναι λιγότερο γνωστή και πολύ ενδιαφέρουσα.

Αν και αρχικά δεν αναφέρθηκε ως συμμετοχή στην επίσημη παραγωγή του άλμπουμ, ο Airey αποκάλυψε σε πρόσφατη συνέντευξή του ότι πρόσφερε πλήκτρα και μπάσο, παίζοντας στη θέση του Ian Hill. Ο Airey δήλωσε: «Με πλήρωσαν, που είναι πάντοτε το ζητούμενο», υπογραμμίζοντας έτσι την επαγγελματική του στάση.

Συγκεκριμένα, τονίζει ότι εκείνη την περίοδο ο Ian Hill δεν ήταν σε καλή κατάσταση, γεγονός που τον ανάγκασε να αναλάβει όλα τα μέρη του μπάσου, χρησιμοποιώντας το γνωστό Moog bass. «Έπαιξα μπάσο σε όλο το άλμπουμ και τα κράτησαν», ανέφερε, αποκαλύπτοντας μια πλευρά της παραγωγής που παρέμεινε κρυφή για περισσότερες από τρεις δεκαετίες.

Η αποκάλυψη αυτή, ακόμη και τριάντα χρόνια αργότερα, ενδέχεται να μην αλλάζει τις ισορροπίες, καθώς τόσο ο Ian Hill όσο και ο Don Airey είναι καλλιτέχνες με σημαντική αναγνώριση και κύρος. Ωστόσο, λειτουργεί ως υπενθύμιση των πολυάριθμων κρυφών ιστοριών που κρύβονται πίσω από την παραγωγή γνωστών μουσικών κομματιών και που, πολλές φορές, έρχονται στο φως της δημοσιότητας αρκετά καθυστερημένα.