Το αμάρτημα της μητρός μου: Μια Θεατρική Παράσταση που Αγγίζει τις Ψυχές

Εισαγωγή στο Έργο

«Το αμάρτημα της μητρός μου» αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά κείμενα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, είναι το πρώτο ελληνικό διήγημα που συνδυάζει ψυχογραφικό χαρακτήρα με στοιχεία μυθοπλασίας. Ο συγγραφέας Γεώργιος Βιζυηνός φέρνει στο προσκήνιο τη βαθύτερη ψυχική ζωή των χαρακτήρων του, ξεπερνώντας τα στενά όρια της ηθογραφίας και εμβαθύνοντας στα ψυχικά κίνητρα τους. Παρουσιάζει για πρώτη φορά την εσωτερική συνείδηση και τους προβληματισμούς των ανθρώπων με μοναδικό τρόπο.

Το μικρό αυτό αριστούργημα, το οποίο περιέχει αυτοβιογραφικά στοιχεία, δημοσιεύτηκε το 1883 και μεταφράστηκε στα γαλλικά στη Nouvelle Revue. Συνδυάζει εξαιρετικά την ρέουσα, συναρπαστική αφήγηση με διαλόγους γεμάτους ζωή, γεγονός που δημιουργεί μια ατμόσφαιρα γεμάτη μυστήριο, αγωνία και αινιγματικότητα από την πρώτη στιγμή της ανάγνωσης. Το μεγάλο ερώτημα που πλανάται είναι: ποιο ήταν το αμάρτημα;

Η Πλατφόρμα της Ιστορίας

Η αφήγηση επικεντρώνεται στα παιδικά χρόνια του αφηγητή, Γιωργή, όπου αναδεικνύεται η δύσκολη κατάσταση λόγω της αρρώστιας της αδελφής του, Αννιώς. Η μάνα του, γεμάτη ενοχές από την πιθανή απώλεια του παιδιού της, προσπαθεί μάταια να το σώσει, επιλέγοντας τελικά να υιοθετήσει δύο κορίτσια, γεγονός που οδηγεί σε παραμέληση των τριών γιων της. Αυτή η οικογενειακή δυναμική συνεχίζει να τους επηρεάζει και όταν ο Γιωργής επιστρέφει από τις σπουδές του στη Γερμανία, έρχεται σε ρήξη με τη μητέρα του σχετικά με την ψυχοκόρη της, γεγονός που την αναγκάζει να αποκαλύψει το τραγικό μυστικό της.

Η Σκηνική Προβολή της Ιστορίας

Η παρουσίαση του έργου ανέβηκε το χειμώνα του 2024 σε κεντρικό θεάτρου της Αθήνας, κερδίζοντας αμέσως ενθουσιώδεις κριτικές από δημοσιογράφους και θεατές. Αποσκοπεί στο να αγγίξει όλες τις κοινωνικές ομάδες, γονείς, εκπαιδευτικούς και μαθητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά και την ευρύτερη κοινωνία. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, η παράσταση ταξίδεψε σε επιλεγμένες πόλεις και νησιά της Ελλάδας, όπως τα Χανιά, το Ρέθυμνο και τη Ρόδο, και συνεχίζει με επιτυχία στην 2η χρονιά της στην Αθήνα, επιβεβαιώνοντας ότι η τέχνη πρέπει να είναι προσβάσιμη παντού.

Αναστοχασμοί από τον Σκηνοθέτη

Ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος αναφέρεται στην έντονη προσωπική του σύνδεση με το έργο, εξηγώντας ότι η επαφή του με το λογοτεχνικό κόσμο του Βιζυηνού ήταν καθοριστική για την καλλιτεχνική του πορεία. Υπογραμμίζει την σημασία της αναφοράς σε γεγονότα που μας έχουν επηρεάσει, καθώς αυτή η αναβίωση μνήμης μπορεί να οδηγήσει σε θετικές ή αρνητικές προσεγγίσεις. Η διαδικασία αυτή, συμπεριλαμβάνει την ικανότητα μετατροπής του τραύματος σε δημιουργία, δίνοντας νέα διάσταση στην αφήγηση και τη σκηνική πράξη.

Ο ίδιος τονίζει τη δύναμη της ψυχολογίας στο έργο και τη σημασία του να μπορούμε να θυμόμαστε χωρίς φόβο και να ξεχνάμε χωρίς ενοχή, προάγοντας έτσι την πνευματική μας υγεία.

Συντελεστές της Παράστασης

• Συγγραφέας: Γεώργιος Βιζυηνός
• Σκηνοθεσία – Ερμηνεία: Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος
• Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου
• Σκηνικά – Κοστούμια: Πάρις Μέξης
• Σχεδιασμός Κίνησης: Βρισηίδα Σολωμού
• Σχεδιασμός Φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα
• Βοηθός Φωτισμών: Ιφιγένεια Γιαννιού
• Βοηθός Σκηνοθέτη: Φάνης Σακελλαρίου
• Φωτογραφίες: Μαριλένα Αναστασιάδου
• Video: Θάνος Μαργαρίτης
• Γραφιστική Επιμέλεια: xMx graphics
• Παραγωγή: Phronesis – ΑΜΚΕ

Διάρκεια παράστασης: 85 λεπτά