Ομαδική Έκθεση στην Γκαλερί House of Lucie

Η Θάλεια Βραχοπούλου, η οποία ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη, επιμελείται την έκθεση, η οποία θα εγκαινιαστεί την Πέμπτη, 8 Μαΐου, από τις 19:00 έως τις 22:00.

Η Έννοια του Δέρματος ως Καταφύγιο

Η έκθεση με τίτλο Skin as Shelter αναπτύσσει μια υπέροχη αφήγηση γύρω από την έννοια του ανθρώπινου δέρματος, προσδιορίζοντας την εγγενή του σχέση με την αρχιτεκτονική. Ένας αριθμός εικαστικών καλλιτεχνών, συμπεριλαμβανομένων των Nikos Giavropoulos, Artemis Alcalay, Domniki Mitropoulou, Frank Gimpaya, Cyriaco Lopes, Lilia Ziamou, Alexander Zafeiridis, George Kanis, Eva Petric και Maria Bourbou, ασχολούνται με την ιδέα του δέρματος ως ένα αρχιτεκτονικό άδυτο. Μέσα από τις δημιουργίες τους, εξετάζουν τις γεωμετρικές και ακανόνιστες, σύνθετες δομές, που αποτυπώνουν οργανικά σχήματα και βιομορφικά μοτίβα, υπερβαίνοντας την παραδοσιακή λειτουργία του δέρματος, είτε αυτού του ανθρώπου είτε του ζωικού βασιλείου.

Η Σχέση του Δέρματος με την Αρχιτεκτονική

Η αρχιτεκτονική εξυπηρετεί τη διάσταση των οργανικών και ψυχολογικών χαρακτηριστικών που συνδέονται με το ανθρώπινο δέρμα. Η ρύθμιση της θερμότητας και η ζωτική προστασία από τις εξωτερικές συνθήκες είναι δύο από τις βασικές λειτουργίες που σχετίζονται τόσο με την αρχιτεκτονική όσο και με το ανθρώπινο δέρμα. Το δέρμα λειτουργεί ουσιαστικά ως ένα φυσικό εμπόδιο ή καταφύγιο έναντι των κινδύνων του εξωτερικού κόσμου, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα αρχιτεκτονικά έργα.

Στην ιστορία της τέχνης, η μεταφορική έννοια της αρχιτεκτονικής ως δέρματος έχει αναπτυχθεί παράλληλα με τις υλικές και τεχνολογικές εξελίξεις. Η θεωρία της επένδυσης του Gottfried Semper και η επεξεργασία της από μοντερνιστές όπως ο Adolf Loos προσφέρουν παραδείγματα για το πώς τα κτίρια μπορούν να ρυθμίζουν τη θερμότητα, το φως και τον αέρα, με τρόπο αντίστοιχο της λειτουργίας του δέρματος στον ανθρώπινο οργανισμό. Επιπλέον, αρχιτέκτονες όπως ο Mies van der Rohe και ο Le Corbusier εστιάζουν στη διαφάνεια και τη ρευστότητα, ανταγωνιζόμενοι την αντίληψη ότι η μορφή ακολουθεί τη λειτουργία. Αυτή η προσέγγιση έχει οδηγήσει στην εμφάνιση μιας μεταμοντέρνας αρχιτεκτονικής, εστιάζοντας στην ψηφιακή κατασκευή και στη χρήση έξυπνων υλικών, τα οποία επιτρέπουν τη δημιουργία προσαρμοστικών προσόψεων που ανταποκρίνονται δυναμικά στις περιβαλλοντικές αλλαγές, ακριβώς όπως το ανθρώπινο δέρμα.

-Θάλεια Βραχοπούλου

Κεντρική φωτογραφία θέματος: Domniki Mitropoulou