Αλέξανδρος Μαρτίδης: Από τις δυσκολίες των παιδικών χρόνων στη μουσική κληρονομιά του πατέρα του
Written by Oμάδα Σύνταξης Κ on 16/04/2025
Αλέξανδρος Μαρτίδης: Ο Αστυνόμος Κουράκος και η Παιδική του Ιστορία
Ο Αλέξανδρος Μαρτίδης, γνωστός για τον ρόλο του ως αστυνόμος Κουράκος στη σειρά “Γη της Ελιάς”, ανοίγει τις πόρτες της προσωπικής του ζωής, αποκαλύπτοντας τις αναμνήσεις από τα παιδικά του χρόνια και τη μουσική κληρονομιά που έχει από τον πατέρα του.
Τα Παιδικά Χρόνια και η Εργασιακή Δυσκολία
Γεννημένος και μεγαλωμένος στη Λεμεσό, ο Αλέξανδρος έζησε μια παιδική ηλικία κοντά στη θάλασσα. Έχει έναν μεγαλύτερο αδελφό που διαμένει στο Βερολίνο τα τελευταία 15 χρόνια. Όπως αναφέρει, οι αναμνήσεις του περιλαμβάνουν πολλές χαρούμενες αλλά και δύσκολες στιγμές.
Από πολύ νωρίς, σε ηλικία 14 ετών, άρχισε να εργάζεται για να βοηθά την οικογένειά του. Παρά το γεγονός ότι δεν τους έλειπε τίποτα, η ανάγκη του να συμβάλει ήταν ισχυρή. Εργάστηκε σε διάφορες δουλειές ενώ παράλληλα παρακολουθούσε το σχολείο. Η πρώτη του δουλειά ήταν ως σερβιτόρος και ακολούθησαν άλλες όπως μπάρμαν, πορτιέρης και σεκιούριτι, ενώ πέρασε και πολλά χρόνια εργαζόμενος σε οικοδομές. Αν και οι συνθήκες δεν ήταν πάντα ιδανικές, ο Αλέξανδρος δεν φοβόταν τη σκληρή εργασία. Όπως συνειδητά παρατηρεί, η προκλητική φύση της δουλειάς τον δίδαξε πώς να απολαμβάνει κάθε στιγμή και να τη διαχειρίζεται όσο το δυνατόν καλύτερα.
Η Μουσική Κληρονομιά και οι Καλλιτεχνικές Αναζητήσεις
Όταν ρωτήθηκε αν είναι ο μόνος καλλιτέχνης στην οικογένειά του, αποκάλυψε ότι έχει κληρονομήσει την καλλιτεχνική φλέβα του πατέρα του, ο οποίος ήταν επαγγελματίας μουσικός. >Ο πατέρας του έπαιζε κιθάρα και μπουζούκι και, κυρίως, τραγουδούσε. Ο Αλέξανδρος αναφέρει ότι από την ηλικία των 18 έως 21 ετών, τραγουδούσε σε νυχτερινά μαγαζιά στην Κύπρο, αποδεικνύοντας έτσι την καλλιτεχνική του φύση.
Παρόλο που η υποκριτική καριέρα του δεν αποτελούσε αρχικό του στόχο, σχεδίαζε να ακολουθήσει το επάγγελμα του αστυνομικού, όπως ακριβώς και ο χαρακτήρας του στη σειρά. Ο Αλέξανδρος αποκαλύπτει με χιούμορ ότι μάλλον είναι γραφτό του, αναγνωρίζοντας την καλλιτεχνική του πορεία και τις τυχαίες συμπτώσεις της ζωής του.