Οι Ευρωπαϊκοί Εμφύλιοι Πόλεμοι στον Κινηματογράφο

Η Σημασία της Ιστοριοφωτίας

Ο όρος ιστοριοφωτία (historiophoty), που επινοήθηκε από τον Αμερικανό θεωρητικό Hayden White, αναφέρεται στην αναπαράσταση της ιστορίας μέσω εικόνων και κινηματογραφικού λόγου. Με άλλα λόγια, το σινεμά, εκτός από τον προφανή ψυχαγωγικό του χαρακτήρα, απευθύνει και προάγει ιστορία, επιτυγχάνοντας μια πιο άμεση και συναισθηματική σύνδεση με το κοινό από ότι ένα παραδοσιακό ιστοριογραφικό έργο. Αυτήν την κινηματογραφική διάσταση αναδεικνύει η σειρά των Μωβ Εκδόσεων «Ιστορία και Κινηματογραφικές Σπουδές», με το πρώτο της βιβλίο να είναι η κλασική πραγματεία του Robert Rosenstone titled «Η ιστορία στον κινηματογράφο / Ο κινηματογράφος στην ιστορία» που κέρδισε την προτίμηση του αναγνωστικού κοινού.

Το Νέο Βιβλίο και οι Ευρωπαϊκοί Εμφύλιοι Πόλεμοι

Το νέο βιβλίο της σειράς είναι το σημαντικό έργο της Ελευθερίας Ράνιας Κοσμίδου με τίτλο «Οι Ευρωπαϊκοί Εμφύλιοι Πόλεμοι στον Κινηματογράφο. Μνήμη, Σύγκρουση και Νοσταλγία». Το έργο πρωτοκυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο Routledge και έχει μεταφραστεί από τον ιστορικό Ραϋμόνδο Αλβανό. Ιδιαίτερη σημασία έχει η κατατοπιστική εισαγωγή του υπεύθυνου της εκδοτικής σειράς, Χρήστου Δερμεντζόπουλου, καθηγητή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, καθώς και το διαφωτιστικό επίμετρο του Κωστή Κορνέτη, καθηγητή στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης.

Η μελέτη αυτή εξετάζει τους εμφυλίους πολέμους της Ευρώπης κατά τον 20ό αιώνα, περιλαμβάνοντας τον ιρλανδικό, τον ισπανικό, τον ελληνικό και τον γιουγκοσλαβικό εμφύλιο πόλεμο. Αναλύει τις αναπαραστάσεις αυτών των πολέμων στις σημαντικές ταινίες όπως Belle Époque (1992) του Fernando Trueba, Η Γλώσσα Της Πεταλούδας (1999) του José Luis Cuerda, Γη και Ελευθερία (1995) του Ken Loach, Μάικλ Κόλινς (1996) του Neil Jordan, Ο Άνεμος Χορεύει Το Κριθάρι (2006)πάλι του Ken Loach, Underground (1995) του Emir Kusturica, Ουδέτερη Ζώνη (2001) του Danis Tanović και Ο Θίασος (1975) του Θόδωρου Αγγελόπουλου.

Προσεγγίζοντας την Πολιτισμική Μνήμη μέσω του Κινηματογράφου

Αυτό το βιβλίο συνεχίζει την παράδοση που έχει αναπτυχθεί σχετικά με τη χρήση σύγχρονων κινηματογραφικών ταινιών ως αξιόπιστων ιστοριογραφικών πηγών. Εξετάζει πώς οι κοινωνίες προσεγγίζουν το παρελθόν, είτε επιδιώκοντας να το αναπαραστήσουν, είτε εκφράζοντας την νοσταλγία τους, είτε διαστρεβλώνοντάς το. Η αναγνώριση αυτής της διαδικασίας είναι ιδιαίτερα κρίσιμη όταν το παρελθόν είναι φορτισμένο με τραυματικές μνήμες, όπως αυτές των εμφυλίων συγκρούσεων.

Η ανάλυση της Κοσμίδου προσφέρει μια εμπεριστατωμένη επισκόπηση των ιδεολογικών και νοοτροπικών πτυχών που καταγράφονται στις εξεταζόμενες ταινίες. Εξετάζει εργαλεία όπως η μεταμνήμη, η πολιτισμική και επικοινωνιακή μνήμη, η νοσταλγία, καθώς και τις θεωρίες του Mikhail Bakhtin σχετικά με το καρναβαλικό και της Hayden White για την ιστοριοφωτία και την ανακατασκευή της πλοκής μέσω των μορφών του ρομάντζου, της τραγωδίας, της κωμωδίας και της σάτιρας. Αυτές οι μορφές παρουσιάζουν κυρίαρχους τρόπους για την αναπαράσταση του παρελθόντος.

Το Έργο της Συγγραφέα

Η Ελευθερία Ράνια Κοσμίδου είναι Λέκτορας στο Τμήμα Film Production του Πανεπιστημίου του Σάλφορντ στο Μάντσεστερ της Μεγάλης Βρετανίας από το 2017. Κατέχει διδακτορικό δίπλωμα από το UCD (University College Dublin) με ειδίκευση στον κινηματογράφο και την πολιτισμική μνήμη. Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στις ευρωπαϊκές ταινίες εμφυλίων πολέμων, στην πολιτισμική μνήμη, στον μπρεχτικό κινηματογράφο, στον κινηματογράφο του Θόδωρου Αγγελόπουλου καθώς και στον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο.

Διαβάστε επίσης:

Ελευθερία Ράνια Κοσμίδου – Οι ευρωπαϊκοί εμφύλιοι πόλεμοι στον κινηματογράφο: Βιβλίο για την αναπαράσταση στο σινεμά