Η Γυναίκα στην Κουζίνα της Αυτογνωσίας

Στη σκηνή μιας κουζίνας, μια γυναίκα βρίσκεται αντιμέτωπη με τις εσωτερικές της αναζητήσεις. Σε αυτόν τον ιδιαίτερο χώρο, δε λαμβάνει χώρα παραδοσιακή μαγειρική, αλλά μια διαδικασία ψυχολογικής διερεύνησης. Η καθημερινότητά της είναι μια συνεχής πάλη με το θάνατο και την ζωή, ενώ η ανάγκη της να εξομολογηθεί τα βάρη της την οδηγεί σε έναν εσωτερικό διάλογο.

Πρέπει να αποκτήσει την ικανότητα να ολοκληρώσει τις επιθυμίες της, καθώς η σεξουαλική της ζωή είναι γεμάτη απογοητεύσεις. Αναρωτιέται γιατί το σώμα της και η ύπαρξή της είναι τόσο μοναχικά, αναζητώντας απαντήσεις μέσα από διάφορες διεξόδους. Από το sexting μέχρι την προβολή αγαπημένων ταινιών, κάθε στοιχείο της καθημερινότητάς της εντείνει την ανάγκη της για ανθρώπινη επαφή. Κι ενώ σκέφτεται να αφήσει μια διαθήκη πίσω της ή να γράψει μερικά τραγούδια, η επιθυμία για ένα τελευταίο φιλί από κάποιον που θα αξίζει το θυσιαστικό αυτό δώρο την κεντρίζει.

Ο Ψυχολογικός Αγώνας και η Κοινωνική Στιγμή

Στη σύγχρονη εποχή, όσο πιο ανοιχτοί γινόμαστε σε ζητήματα που παλαιότερα θεωρούνταν ταμπού, το στίγμα που περιβάλλει τις συναισθηματικές και σεξουαλικές δυσκολίες παραμένει ισχυρό. Συχνά, μιλάμε με ευκολία για τη σωματική μας υγεία, ενώ οι αναζητήσεις γύρω από το άγχος, την κατάθλιψη και τις σεξουαλικές φαντασιώσεις παραμένουν δύσκολα συζητήσιμες. Σε αυτό το πλαίσιο, η δράση του έργου προσφέρει μια αιχμηρή και ειλικρινή προσέγγιση στην ψυχολογία των ηρώων του, αξιοποιώντας το χιούμορ και την αλήθεια.

Μέσα από μια άκρως αποκαλυπτική προσέγγιση, η πρωταγωνίστρια ανακαλύπτει πως η ομορφιά μπορεί να κρύβεται ακόμη και στα πιο σκοτεινά μέρη του εαυτού μας. Αυτό το «γύμνωμα» της ψυχής, χωρίς φόβο ή αιδώ, αποδεικνύει ότι όταν αποδεχόμαστε τα κομμάτια μας και τα μοιραζόμαστε, μπορούμε να βγούμε προς το φως και να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε τόσο μόνοι όσο νομίζουμε. Το έργο αναζητά την αναγνώριση των αναγκών μας και την αξία της αληθινής σύνδεσης με τους άλλους.

Μια Αφιερωμένη Αναφορά στη Σύλβια Πλαθ

Το έργο «Είμαι η μετεμψύχωση της Σύλβια Πλαθ» δεν περιορίζεται μόνο στη ζωή της 유명νης ποιήτριας. Αντιθέτως, χρησιμεύει ως αφορμή για έναν ευρύτερο διάλογο γύρω από την τέχνη, τη μοναξιά και την αναζήτηση της ταυτότητας. Η Σύλβια Πλαθ λειτουργεί ως πηγή έμπνευσης, αλλά ταυτόχρονα, η ιστορία αγγίζει και τις δικές μας προσωπικές εμπειρίες και struggles.

Συντελεστές και Δημιουργοί του Έργου

• Κείμενο – ερμηνεία: Κατερίνα Αγγελίτσα
• Σκηνοθεσία: Κατερίνα Αγγελίτσα, Ευάγγελος Βογιατζής
• Σκηνικό – κοστούμια: Χριστίνα Κωστέα
• Μουσική: Aspra
• Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου
• Παραγωγή: Lacquer
• Επιμέλεια κίνησης: Βάλια Παπαχρήστου
• Σχεδιασμός φωτισμών: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου
• Φωτογραφίες: Μαίρη Λεονάρδου
• Graphic Design: Αγγελική Κρόκου
• Θερμές ευχαριστίες στους: Θόδωρο Γράμψα, Έφη Ρευματά, Παναγιώτα Παπαδημητρίου, Βαγγέλη Κουφάκο, Αθανασία Κιουμουρτζή, Ελευθερία Αγγελίτσα, Κατερίνα Λούβαρη Φασόη, Σπύρο Μπέτση